Michael Cole ialah seorang pakar
psikologi matematik dari Amerika. Beliau dan rakan-rakan penyelidiknya membuat
kajian ke atas proses kognitif suku bangsa Kpelle di Liberia. Kebanyakkan
daripada suku ini masih buta huruf. Beliau dihantar ke negara tersebut untuk
membantu meningkatkan pendidikan matematik di kalangan suku bangsa itu. Cole
mendapati individu-individu yang tidak memiliki pendidikan sekolah mendapat
markah rendah apabila menjawab soalan-soalan dan masalah-masalah yang dapat
dijawab dengan mudah oleh individu yang pernah bersekolah. Contohnya:
Penyelidik : Flumo dan Yakpalo sentiasa minum air tebu bersama-sama. Flumo sedang
minum air tebu. Apakah yang diminum oleh Yarpalo?
Subjek : Flumo dan Yakpalo minum air tebu bersama-sama tapi semasa Flumo minum
air tebu itu, Yarkalo berada di tempat lain.
Penyelidik : Tadi saya sudah beritahu, Flumo dan Yakpalo sentiasa minum air tebu
bersama-sama. Satu hari Flumo sedang minum air temu. Adakah Yakpalo minum air
tebu pada hari itu?
Subjek : Pada hari Flumo minum air tebu itu Yakpalo tidak ada di situ.
Penyelidik : Mengapa?
Subjek : Sebab pada hari itu Yakpalo pergi ke kebunnya tapi Flumo tidak. Awak
tanyalah dia sendiri.
Suatu Hipotesis yang popular
menerangkan gejala seperti di atas ialah semua masyarakat mempunyai cara-cara
yang tersendiri untuk mengesahkan proposisi-proposisi berkenaan dunia mereka.
Dalam tradisi masyarakat barat mereka dilatih untuk membuktikan realiti dengan
menggunakan proposisi representasi. Mereka dilatih berfikir berdasarkan
peraturan-peraturan logik yang abstrak. Mereka membuat inferens berdasarkan
premis-premis. Dengan itu, individu Kpelle yang tidak bersekolah berfikir
secara konkrit manakala mereka yang bersekolah berfikir secara abstrak.
Soalan-soalan peperiksaan di
sekolah bersifat adil kepada semua pelajar. Maklumat yang diperlukan sudah
terdapat di dalam soalan itu sendiri. Berbeza dalam kehidupan sebenar, maklumat
perlu diperolehi. Berdasarkan ciri-ciri
masalah dalam peperiksaan sekolah, ia boleh diistilahkan sebagai teka-teki.
Kepintaran tahap tinggi yang dipanggil kepintaran akademik yang berbeza daripada
kepintaran akal biasa (common sense) diperlukan. Kepintaran akademik mempunyai ciri-ciri
persamaan dengan kepintaran yang biasa digunakan oleh pakar-pakar sains komputer.
Kepintaran akademik ialah
prestasi pintar dalam kegiatan mental yang kompleks yang mengkehendaki
seseorang melaksanakan sesuatu tugas dengan betul dan pantas. Di sekolah
kegiatan mental ialah masalah-masalah yang dicipta oleh orang lain (guru,
pengarang buku teks) yang mesti diterima tanpa bantahan oleh pelajar untuk
diselesaikan tanpa emosi. Ini berlainan dengan prestasi pintar dalam kehidupan
sebenar yang merupakan tindakbalas-tindakbalas yang betul dari sudut matlamat
jangka panjang dan jangka pendek seseorang dan berdasarkan fakta-fakta yang
ditemui sendiri oleh individu berkenaan masalah yang dihadapi. Oleh sebab itu,
ada kalanya tindakbalas yang paling pintar dalam kehidupan sebenar ialah supaya
tidak bertindakbalas sama sekali!.
Wallahu alam.
Berfikir dalam bilik darjah
Ainon Mohd & Abdullah Hassan, 1996
No comments:
Post a Comment